Urządzając mieszkanie starałam się utrzymać je w jednolitej kolorystyce, króluje kombinacja bieli z czernią, z dodatkami w kolorach turkusowym i srebrnym. Również świąteczne dodatki postanowiłam zmieścić w ramach powyższej palety kolorystycznej, w związku z tym wielkanocne ozdoby będą kombinacją bieli z turkusem. Jak to zazwyczaj u mnie bywa staram się postawić na minimalizm, wykorzystanie jak najmniejszej ilości elementów, połączonych gustownie w zgrabną całość, bez przekombinowania. Takim sposobem powstało kilka drobiazgów, które będą zdobić nasze gniazdko. 

Wizja stworzenia ozdobnego wianka chodziła za mną już od pewnego czasu. Za każdym razem jak widziałam takie w sklepie wzdychałam do nich z zachwytem. Marzyło mi się wykonanie mojej własnej wersji bożonarodzeniowej, jednak perypetie związane z Kubusiem uniemożliwiły mi to. Teraz mając nieco więcej czasu postanowiłam wyczarować małe cudeńko związane ze świętami wielkanocnymi. Bazą całości był bielony wiklinowy wianek (Nanu-Nana) do którego przymocowałam małe kępki kwiatków ze sztucznej białej hortensji (Donwil), między nimi umieściłam kilka małych jajeczek (Donwil), które pomalowałam na kolor turkusowy (Dekokreacje), pośród kwiatów zawitał również mały biało-turkusowy ptaszek (Tesco), dopełnieniem całości jest turkusowa wstążka (Nanu-Nana) z której wywiązałam kokardę i na żyłce przymocowałam wianek do karnisza. 


Śliczny mały ptaszek, który tak zdobi wianek nie przyleciał sam. Okazało się, że zamieszkało u nas kilku małych "latająch" przyjaciół. Kolejny z nich (Tesco) uwił sobie gniazdko w szklanej kuli (Donwil) również zawieszonej na karniszu. Siedząc pośród białych piórek (Donwil) zerka na nas z okna.

Nie byłoby świąt wielkanocnych bez zajączka, w związku z tym i u nas musiał zagościć ten zwinny gryzoń (Nanu-Nana). Umieszczony w szklanej misie (Nanu-Nana), na białym żwirku podgryza listki malutkiego kwiatka (Donwil), który zakwitł u jego boku, a nad nim dwa jajeczka (Pepco) dopełniają całość wielkanocnej sielanki. 


Również dekoracje, które są z nami na co dzień zyskały świąteczne oblicze. Biała misa z turkusowymi świecami została uzupełniona jajkami ozdobionymi metodą decoupage (Dekokreacje). Ten styl zdobienia stał się popularny już jakiś czas temu. Jest to świetny sposób na uzyskanie jedynych w swoim rodzaju przedmiotów, których nie znajdzie się u innych, a że ja lubię być oryginalna, to uznałam, że tak wykonane jajka w niebieskie motywy m.in. kwiatki, ptaszki, motylki (Empik), będą idealne. 


W ten sam sposób wykonałam również jajeczka w stylu marynarskim do pokoju Kubusia, które umieściłam w oknie, mocując je na żyłce do karnisza.


Ściankę łączącą salon z przedpokojem zdobią turkusowe brokatowe jajka i słoiczki (Pepco) ozdobione turkusowymi wstążeczkami (Dekokreacje).


Byłabym zapomniała o piórkowym wianku z białych piórek z niebieskimi jajeczkami (Donwil) również uzupełnionymi piórkami w tym samym kolorze. To cudeńko zdobi naszą sypialnię.

Osobiści jestem bardzo zadowolona z efektów. Udało mi się stworzyć w naszym małym rodzinnym gniazdku wielkanocny klimat, na którym mi zależało. Nie pozostaje nam nic innego jak odliczać dni do świąt.

Święta zbliżają się wielkimi krokami, więc najwyższa pora ozdobić trochę mieszkanie z tej okazji. Co prawda jeszcze w tym roku nie będę organizowała świąt u nas, ale nie mogłam się oprzeć. Obudził się we mnie "pomysłowy Dobromir" i postanowiłam tegoroczne ozdoby zrobić sama. Pomysłów w mojej głowie narodziło się mnóstwo, trzeba było jednak przeprowadzić selekcję i skupić się na kilku, ale naprawdę dopracowanych w każdym szczególe. 

Za oknem coraz ładniejsza pogoda. Słońce, aż woła do nas, żebyśmy wyszli z domu. My z Kubusiem wykorzystaliśmy tak piękny dzień na spacer, żeby złapać promienie słońca, które są naturalnym źródłem witaminy D, tak istotnej dla naszego organizmu. To właśnie ona jest jedną z najistotniejszych witamin wpływających na prawidłowy rozwój maluchów, dlatego od urodzenia dzieciaczki otrzymują ją jako suplement diety.

Co prawda tak jak wspomniałam na wstępie istnieje możliwość dostarczania witaminy D w sposób naturalny. Dzieje się to za sprawą promieni słonecznych, które działając na prowitaminę D znajdującą się w naszej skórze powodują jej przekształcenie w witaminę D. Jednak jesienią i zimą często brak słońca utrudnia ten proces, natomiast w słoneczne wiosenne i letnie dni nie do końca można maluszki nastawiać na bezpośrednią ekspozycję słoneczną, dlatego właśnie konieczne jest korzystanie z suplementacji.

Dlaczego tak właściwie, dostarczanie witaminy D jest takie istotne? Ponieważ ma ona znaczący wpływ na kościec. To za jej sprawą wapń trafia do krwi, a następnie do kości. Witamina D wpływa na prawidłową krzepliwość krwi, mocne kości i zdrowe zęby. Większość mam witaminę D, a właściwie jej niedobór, kojarzy z krzywicą i w obawie przed nią skrzętnie pilnuje codziennego podawania "antidotum". Jest o co się martwić, następstwem niedoboru wapnia, prowadzącego do odwapnienia kości, może być właśnie krzywica, która może skutkować m.in. deformacją kości. Nie mniej istotny jest również wpływ witaminy D na prawidłowe funkcjonowanie układu nerwowego i mięśniowego oraz na odporność.

Witamina D dla najmłodszych jest w postaci płynnej. Można ją kupić zarówno w formie kapsułek twist off lub jako pojemnik z kroplomierzem. Ja początkowo kupiłam twisty w aptece internetowej w której tego typu kapsułki są dużo tańsze niż w aptekach stacjonarnych. Któregoś dnia przeglądając blogi parentingowe trafiłam na ciekawą informację, a mianowicie że można otrzymać od pediatry receptę na witaminę D, dzięki czemu można sporo zaoszczędzić. Zaskoczona takimi wieściami postanowiłam sprawdzić czy tak jest w rzeczywistości.  Okazało się, że faktycznie można dostać taką receptę od pediatry, pojemnik z kroplomierzem kosztował mnie 4,30 zł i starcza mi na 30 dni. W porównaniu z wcześniej kupowanymi twistami, które nabyłam za 16,19 zł i starczają mi na 90 dni, zakup witaminy D na receptę daje oszczędność mniej więcej miesięcznej "kuracji".



Nie chcę rozpisywać się o dawkowaniu witaminy D ze względu na to, że takie kwestie należy ustalać z lekarzem prowadzącym naszego maluszka.

Zachęcam wszystkie młode mamy, żeby pamiętały o suplementacji witaminy D i o spacerach z dzieciaczkami, bo to jak widać ważna sprawa dla naszych pociech, mimo że nadchodząca wiosna daje nadzieję na cieplejsze dni i dłuższe wypady z dziećmi na łono natury.

Teksty źródłowe:

Picture by Me

"Szczotka, pasta, kubek, ciepła woda, tak się zaczyna wielka przygoda ...". Tak tak, dziś o jednej z najważniejszych czynności wykonywanej nawet kilka razy dziennie przez każdego z nas, bo nie znam osoby, która nie myłaby zębów chociaż 2 razy dziennie. Niby taka prozaiczna czynność, a jak istotna dla naszego zdrowia. Dziś chciałam napisać nie tyle o samym myciu i jakie ono jest ważne, co o tym czym warto to robić. Ja do tej pory jako tradycjonalistka nie wyobrażałam sobie mycia zębów inną szczoteczką, niż te ogólnodostępne w każdym markecie czy drogerii. Wychodziłam z założenia, że nie muszę wydawać mnóstwa pieniędzy, żeby zadbać o moją jamę ustną. Od dłuższego czasu mój małżonek namawiał mnie na zakup szczoteczki elektrycznej, z której on korzystał i był bardzo zadowolony, ja twardo obstawiałam przy swoim i pozostawałam przy tradycji. W zeszłym roku, A. postanowił przejść na kolejny etap przygody z myciem zębów i zaczął się rozglądać za jeszcze nowszymi modelami szczoteczek do zębów. Ja tylko stukałam się w czoło, że nie ma na co wydawać kasy, jakby nie miał innych ważniejszych wydatków na głowie. On jak to on, drobnymi kroczkami, lecz konsekwentnie podążał do swojego celu. 


Takim oto sposobem pod choinką obydwoje znaleźliśmy dwa nowiutkie modele "Philips Sonicare EasyClean". Jak zobaczyłam, czym "Mikołaj" obdarował mnie w tym roku, od razu przeszła przez moją głowę myśl "no i musiał postawić na swoim", ale cóż jak już mam to cudo, na które zostały wydane nie małe pieniądze to trzeba z niego korzystać. Nie powiem, nie była to miłość od pierwszego użycia, nie od razu przypadły mi do gustu drgania, które emituje szczoteczka soniczna podczas jej użytkowania. Jednak z biegiem dni, coraz bardziej się do niej przyzwyczajałam i dziś ... nie wyobrażam sobie, żebym miała jej nie mieć. W tym miejscu muszę zwrócić "humor" mojemu mężusiowi, tak tak, to nie żart, miał rację, taka szczoteczka to świetny nabytek i teraz tylko zastanawiam się jak ja mogłam funkcjonować wcześniej bez niej. 



Kształtem przypomina normalną szczoteczkę, nie tak jak elektryczne, które mają małą rotacyjną główkę. Mierzy mi czas jak długo mam szczotkować zęby, dzięki funkcji "smartime" i co fajne, również sygnalizuje kiedy przejść do mycia kolejnej ćwiartki szczęki, to za sprawą funkcji "quadpacer".  Nasze szczoteczki dysponują tylko jednym trybem pracy - Clean, który jest najbardziej podstawowym znanym w szczoteczkach sonicznych firmy Philips. Mi, tej sceptyczne która tak naprawdę nie do końca była przekonana do zakupu takich szczoteczek, póki co odpowiada posiadanie tylko jednego trybu pracy, wiadomo apetyt rośnie w miarę jedzenia, więc kto wie, czy za jakiś czas nie zmienimy naszych stosunkowo nowych nabytków, na lepszy model. Philips przygotował dla swoich klientów szeroką gamę produktów w kolekcji Sonicare, o których można poczytać na specjalnie jej poświęconej stronie. Ja od siebie mogę dodać jedynie tyle. Kto nie spróbuje, ten niech żałuje. Po 3 miesiącach użytkowania moje ząbki stały się bielsze i gładsze niż po stosowaniu tradycyjnych szczoteczek. Nie powiem, że już nigdy nie użyję tradycyjnej szczoteczki, bo soniczna nie zmieści się do mojej mini kosmetyczki wyjazdowej, do której mieści się fajna składana turystyczna szczoteczka tradycyjna. Jednak w domu Philips Sonicare jest na pierwszym miejscu.

Jakiś czas temu szumnie ogłaszałam powrót do blogowania, po czym znów zniknęłam na dłuższy czas. Wszystko to za sprawą problemów zdrowotnych mojego synka. Już miesiąc po urodzeniu Kubusiowi zdarzało się wymiotować po jedzeniu. Jako pierworódka bez doświadczenia, spanikowana poleciałam z tym do lekarza, który początkowo chciał mi wmówić, że to pewnie ulewanie, a nie wymioty. Poprosiłam go o zdefiniowanie obydwu pojęć, po czym oznajmiłam, że to na pewno wymioty. Lekarz nie widząc wyraźnych powodów takich objawów wysłał nas na USG jamy brzusznej i dał skierowanie na badanie moczu. Podczas USG nie stwierdzono nic niepokojącego, natomiast w moczu wyszły liczne bakterie. Lekarze zajęli się bakteriami, uznali że to zakażenie układu moczowego, podjęli leczenie pod tym kątem, faszerowali antybiotykami, a coraz częstsze wymioty bagatelizowali.

Kiedy mój szkrab przestał przybierać na wadze, lekarka doszła do wniosku, że pewnie to refluks i spróbujemy temu zaradzić używając specjalnego mleka przeciw ulewaniu. Mimo, że wspomniałam, że Kubuś już jest na mleku A.R., bo sama mu je wprowadziłam, lekarka pozostała przy swoich zaleceniach. Maksymalną porcją jaką zjadał było 90 ml, mimo że zgodnie z zaleceniami żywieniowymi dla niemowląt karmionych mlekiem modyfikowanym w tym okresie powinien już zjadać 120 ml. Ta niewielka porcja i tak była dla niego za dużą, żeby mógł ją zjeść jednorazowo. Robiliśmy przerwy na odbicie przez co posiłek zajmował nam niemal godzinę. Z odbiciem też nie było łatwo, na początku było ładnie, z dnia na dzień odbijanie zanikało, natomiast niemal każdą próbę odbicia zastąpiły chlustające wymioty. Mały już prawie po każdym posiłku chlustał to co zjadał. Zaraz po przebudzeniu z drzemki, w trakcie przewijania, które zawsze robiłam przed jedzeniem w obawie przed kolejnymi wymiotami. O zabawie nie było mowy, każde ruchy nóżkami czy śmiech naszego szczęścia wywoływały reakcje wymiotne. Tak istotne dla prawidłowego rozwoju dziecka kładzenie na brzuszku nie wchodziło w rachubę, przy każdej próbie strasznie płakał, a o podnoszeniu główki mogłam sobie tylko pomarzyć.


Mały robił się coraz słabszy i chudszy, a ja byłam coraz bardziej zaniepokojona. Stwierdziłam, że tak nie może być i postanowiłam skonsultować to z kolejnym lekarzem, tym razem prywatnie. I w końcu udało nam się trafić na osobę, która nam pomogła, dzięki której Kubulek trafił znów do szpitala, w którym go skutecznie wyleczyli.


Okazało się, że to ani nie było zwykłe ulewnie, ani też później podejrzewany refluks, tylko zwężenie odźwiernika. Schorzenie leczy się tylko i wyłącznie operacyjnie. Kubuś był już w takim stanie, że lekarze w szpitalu podjęli decyzję o operacji w przeciągu 2 dni. Te dni potrzebne było po to, aby przed operacją podać kroplówki z mikroelementami, które wzmocniły mocno osłabiony organizm. Tygodniowy pobyt w szpitalu nasz skarb zniósł bardzo dzielnie. Poza samą operacją najgorsze dla niego było ponowne wprowadzanie posiłków. Następnego dnia po operacji dostał 10 razy po 10 ml glukozy, kolejnego 10 razy po 10 ml mleczka, później 10 razy po 20 ml, oczywiście równocześnie dostawał kroplówki, ale mimo wszystko takie minimalne porcje, były dla Kubusia stanowczo za małe. Strasznie się buntował, chciał więcej, wylane łzy można było liczyć na hektolitry. Mi serce się krajało, ale wiedziałam, że to wszystko dla jego dobra. Nie można było od razu wprowadzić normalnych porcji, bo w końcu była to operacja na żołądku. Lekarze sprawdzali czy podczas stopniowego zwiększania porcji jedzenia, mały nie będzie przypadkiem znów wymiotował, ale wszystko było w porządku. Gdy wprowadzili mu kolejnego dnia 7 porcji po 40 ml już było trochę lepiej i aż tak nie płakał. Po prawidłowym przyjęciu 7 porcji po 60 ml wypisali nas do domku.


Teraz Kubuś jest już półtora miesiąca po operacji. Zjada 7 porcji po 150 ml i jeszcze mu mało. Zrobił się z niego straszny żarłoczek. Ładnie przybiera na wadze i w końcu może spokojnie bawić się wierzgając nóżkami. Od powrotu do domu ani razu nie zwymiotował. Owszem zdarza mu się nieraz ulać, ale ulewanie to normalne u niemowląt, w przeciwieństwie do wymiotów. 

Pisząc tego posta nie miałam na celu żalenia się jak mi jest źle i mówienia jaki to mój synuś jest biedniusi. Chciałam przestrzec mamy, które borykają się z podobnym problemem, a lekarze u których szukają pomocy nie biorą pod uwagę zwężenia odźwiernika. Czasem warto przypomnieć lekarzowi o takim schorzeniu, bo może przypadkiem umknęło mu, że coś takiego istnieje przez to, że jest to niezbyt popularna choroba. Wystarczy zrobić USG sprawdzające jak wygląda sytuacja z odźwiernikiem i już wszystko jasne, czy to to czy trzeba szukać przyczyny wymiotów dalej.

Dzień Kobiet wielu uważa za zbędne komunistyczne święto, mi wręcz przeciwnie sprawia wiele radości. Może to za sprawą mężczyzn wokół mnie, którzy od najmłodszych lat obdarowywali mnie tego dnia drobiazgami. Jak byłam dzieckiem prym wiedli oczywiście mój kochany tata i dziadek, zawsze mogłam liczyć, że 8 marca dostanę od nich coś słodkiego i ładnego kwiatka. Teraz jako mężatka i świeżo upieczona mama małego przystojniaka, mam kolejnych dwóch facetów do kolekcji, którzy mogą doceniać mnie w to kobiece święto bardziej niż w inne dni. 

Tegoroczny Dzień Kobiet zaczęłam świętować już w piątek, kiedy to mój mężulek wrócił ze sklepu z zakupami i kwiatkiem. Ślicznymi różowymi różyczkami w doniczce. Od razu się rozpromieniłam i do wieczora byłam w dobrym nastroju.

W niedzielę, tj. 8 marca, mój mąż jak co weekend dzień rozpoczął od wyjścia na siłownię, a że mieści się ona koło jednej ze szczecińskich galerii handlowych wykorzystał okazję i wrócił do domu z małą torebeczką z W.Kruk. W środku czekał na mnie pierścionek, który jakiś czas temu spodobał mi się i mu o tym wspominałam. Tatuś przyniósł prezent, a synuś mi go wręczył. Ale mi zrobili tym przyjemność, od rana chodziłam z uśmiechem na twarzy.

To nie koniec niespodzianek na ten dzień. Po południu wybraliśmy się z małym na spacer. Pokręciliśmy się trochę po Wałach Chrobrego i koło filharmonii. Później mój mężuś stwierdził, że musi kupić coś w drogerii i po drodze do domu zatrzymamy się w galerii handlowej. Okazało się, że tak naprawdę niczego nie potrzebował, tylko był to jego chytry plan. Postanowił zabrać mnie na obiad i takim sposobem świętowaliśmy przy kawałku pizzy z serowym brzegiem. Najadłam się po dziurki w nosie. Taka objedzona wróciłam do domu i padłam jak kawka, a moja kochana druga połówka już do wieczora zajmowała się naszą latoroślą.

Jednym słowem chłopaki 8 marca stanęli na wysokości zadania. Dziękuję Wam za tak cudowny dzień :*

A oto świecidełko, które znajdowało się w tej małej torebeczce z W.Kruk.

Już podczas pierwszej wizyty u nas w domu położna zasugerowała mi, żebym pokazywała małemu biało-czarne obrazki, bo właśnie tylko w takich kolorach maluch widzi. Za każdym razem podczas zakupów w sklepach robiłam poszukiwania książeczek, które byłyby w tych dwóch istotnych dla niemowlaczka kolorach. Niestety znalezienie ich nie jest takie łatwe. Tu pewnie pojawią się u wielu myśli, że przecież można było zamówić coś takiego przez Internet, może i można było, ale ja akurat w tym przypadku starałam się znaleźć je w sklepach stacjonarnych. 

Ostatnio przeglądając stronę Biedronki w poszukiwaniu jakichś promocji na artykuły dziecięce, niemal nie podskoczyłam z radości. Przetarłam oczy z niedowierzaniem, ale okazało się, że wzrok mnie nie mylił. W końcu moje poszukiwania zakończyły się sukcesem. Póki co udało nam się zdobyć tylko 2 książeczki, ale oferta jest ważna od 2 do 15 marca, więc mam nadzieję, że i pozostałe dwie z serii trafią na półkę Kubusia, dzięki czemu będzie miał całą kolekcję. 

O co właściwie tyle szumu? O książeczki kontrastowe. Cóż to takiego? To książeczki stworzone specjalnie z myślą o najmłodszych, tytułowy kontrast tworzy zestawienie bieli z czernią i to właśnie w tych dwóch kolorach prezentowane są różnego rodzaju obrazki. A dlaczego jest to takie dobre? Dziecko widzi świat tylko w dwóch wymiarach, na dodatek nieostro, dlatego połączenie dwóch najbardziej podstawowych kolorów jest idealnym rozwiązaniem.

Książeczki są niewielkich rozmiarów, więc można zabrać je ze sobą wszędzie. Zarówno okładka, jak i każda z kartek stworzona jest z grubej tekturki, dzięki czemu maluchy, które już potrafią chwytać różne rzeczy w swoje zwinne łapki, będą mogły również same przekładać strony książeczki. Dodatkowym atutem jest to, że obrazki znajdujące się na każdej ze stron mają inną fakturę niż tło, są one śliskie i błyszczące, dzięki temu wyróżniają się na matowym tle. 

Wg autora książeczki kontrastowe są przeznaczone dla dzieci od 3 miesiąca życia, więc jak znalazł dla nas, bo przecież my już jesteśmy w połowie 5. Jak tylko książeczki trafiły w ręce Kubusia, mały oglądał je z zaciekawieniem. Zobaczymy czy to przez fakt, że była to nowość, czy takie zainteresowanie mu zostanie. Na pewno podzielę się moimi spostrzeżeniami, za jakiś czas. 



Pictures by Me

Klub mojego Maluszka Hipp to zakątek w sieci, w którym możesz zdobyć wiedzę na temat najmłodszych dzięki poradom ekspertów, jak i doświadczonych mam. Ja natknęłam się na to miejsce jeszcze podczas ciąży, ze względu na to, że słyszałam o marce Hipp wiele dobrego postanowiłam razem z jeszcze nie narodzonym moim maleństwem dołączyć do grona klubowiczów. Rejestracja jest banalnie prosta, wystarczy odwiedzić stronę klubu mojego Maluszka Hipp i wypełnić formularz składający się z 3 kroków. Zajmuje to tylko parę chwil. Bycie klubowiczem jest całkowicie bezpłatne, a korzyści jest wiele.

Już podczas ciąży otrzymałam drobiazg na powitanie, poradnik przyszłej mamy i podręczne opakowanie 10 chusteczek pielęgnacyjnych HiPP Babysanft. Poradnik zawiera wiele informacji dla kobiet w ciąży ujętych krótko, zwięźle i na temat. Dowiedziałam się m.in. jak się prawidłowo odżywiać, jak dbać o tak zmieniające się w czasie ciąży ciało, jak przygotować się do porodu, co zabrać ze sobą do szpitala. W poradniku można znaleźć jeszcze parę wskazówek na temat pierwszych chwil z maluszkiem, a dokładnie odnośnie pielęgnacji noworodka i karmienia piersią. Chusteczki wylądowały w mojej torebce, okazały się bardzo przydatne, mają bardzo przyjemny delikatny prawie niewyczuwalny zapach, są bardzo mięciutkie i miłe dla naszej skóry, i co najważniejsze dla mnie po ich użyciu nie miałam żadnych reakcji alergicznych. Trochę żałuję, że takie mini wersje chusteczek nie są ogólnodostępne, została ona stworzona jako bezpłatna próbka, a ja jako alergik bardzo chętnie korzystałabym z nich na co dzień i takie poręczne małe opakowanie zawsze można by było znaleźć w mojej torebce, choć pewnie w torbie małego taka zminiaturyzone chusteczki też byłyby dużo lepsze niż tradycyjna duża paczka.

Kolejny prezent otrzymaliśmy kiedy Kubuś już był na świecie. Przesyłka przyszła jak mały skończył 3 miesiące. Akurat w tym czasie byliśmy kolejny raz w szpitalu, ale o tym napiszę innym razem. Zdziwiony tata podczas odwiedzin poinformował mnie, że dostałam paczkę z jakiegoś klubu malucha, ach Ci tatusiowie i ich brak zainteresowania, ja oczywiście od razu wiedziałam o co chodzi. Po powrocie do domu razem z Kubusiem rozpakowaliśmy podarunek. 





Okazało się, że tym razem dostaliśmy słoiczek z obiadkiem do którego dołączona została łyżeczka.


Oprócz tego w pudełku znaleźliśmy poradnik żywieniowy, w którym można znaleźć przydatne informacje na temat rozszerzania diety oraz poradnik o mleku, w którym możemy poznać mleka modyfikowane produkowane przez Hipp. Wiadomo, obydwa poradniki są przede wszystkim reklamą produktów marki Hipp, jednak oprócz tego niosą przesłanie dydaktyczne dla świeżo upieczonych mam. 



Dołączony był również list, na którego odwrocie znajdowały się kupony rabatowe umożliwiające zakup produktów firmy Hipp z 20% rabatem. Na zakupy zaproszono nas do drogerii Rossmann, gdzie ma na nas czekać kolejna niespodzianka. O naszych zakupach napiszę w następnym wpisie poświęconym marce Hipp.